ในยุคที่ตะกร้อทีมชาติไทยยังคงสูสีกับคู่แค้นเซปักมาเลเซีย การรับลูกเสิร์ฟเป็นปัจจัยสำคุญอย่างแรกในการตัดสินผลแพ้ชนะ
จนกระทั่งเราพัฒนาลูกเสิร์ฟไทยสไตล์ขึ้นมา ทำให้ มาเลเซีย มีปัญหาเรื่องการรับลูกเสิร์ฟ อันส่งผลให้ทีมชาติไทยกลายเป็นเจ้าแห่งกีฬาประเภทนี้ ชนิดต้องมีการแก้ไขกฎต่างๆ เพื่อมิให้เกิดการผูกขาดอยู่ชาติเดียว
หนึ่งในปัญหาหลักของทีมวอลเลย์บอลสาวไทย คือการรับบอลแรกไม่เชื่องมือ จนทำให้บอลแรกมีทิศทางที่ทำให้มือเซ็ตในฐานะบอลสองเกิดความลำบากในการตั้งให้เข้าวิถีมือตบ
สุดท้ายเมื่อการตั้งให้ตบไม่ถนัด คู่แข่งจึงสามารถอ่านได้ตั้งแต่บอลแรก จนสามารถตั้งรับได้ทันทั้งการจัดขบวนบล็อก และ การเตรียมตอบโต้
แม้แต่กีฬาอื่นอย่างสนุกเกอร์ ที่การคอนโทรลลูกขาวคือปัจจัยแรกที่ต้องดี
หรืออย่างการออกตัวจากจุดสตาร์ทของการวิ่งระยะสั้น, การออกตัวของการว่ายน้ำ หรือ การตีครั้งแรกของนักกอล์ฟ
กีฬาฟุตบอลก็เช่นกัน เมื่อการจับบอลแรก กับ การส่งบอลให้ตรงทิศทาง เป็นปัจจัยพื้นฐานที่นักฟุตบอลทุกคนต้องทำได้โดยต้องไม่มีข้อบกพร่องเลย
การจับบอลให้ติดเท้าทำให้เล่นจังหวะต่อไปได้ง่าย และ รวดเร็วจนคู่แข่งไม่มีเวลาจัดการเรา โดยที่การส่งก็มีผลต่อการจับบอลแรกด้วย
เพราะการจับบอลแรกไม่เชื่องเท้าที่ทำให้เราเสียเวลาไปอีกเพียงหนึ่งวินาที จะส่งผลให้คู่แข่งมีเวลาจัดการเรา
ทำให้เรื่องน้ำหนักกับทิศทางของการจ่ายบอลไปส่งผลต่อการลำเลียงลูกบอลเป็นทีมโดยตรง
ต่อให้ความสามารถเฉพาะตัว หรือ เทคนิกดีแค่ไหน แต่ถ้าหากความรวดเร็วในการเล่นกลายเป็นเสียเวลาจากปัญหาดังกล่าว
ระบบบาร์เซโลนา, โททัลฟุตบอล, เกเกนเพรสซิง หรือ แม้กระทั่งไดเร็คฟุตบอล ก็จะไม่มีประสิทธิภาพ เมื่อพื้นฐานการเล่นที่ควรมีติดตัวมาตั้งแต่อายุไม่กี่ขวบ ยังบกพร่องอยู่
โค้ชวัง ธวัชชัย จึงพูดตรงเป้าด้วยประการทั้งปวง
