ก่อนอื่นต้องชื่นชมพลพรรค “ช้างศึก” ที่คว้าแชมป์อาเซียนอีกสมัยอย่างสวยงาม ด้วยการกำราบ เวียดนาม แบบหมดจด
ต้องบอกว่าเป็นเกมนัดชิงที่ ทีมชาติไทย ควบคุมสถานการณ์เอาไว้ได้ตั้งแต่นัดแรก มาจนถึงนัดสอง ทัพดาวทองไม่สามารถสำแดงพิษสงอะไรได้เลย
ต้องยอมหมากของ มาโน โพลกิง แม้จะขาดตัวหลักไป 5-6 คน และปรับมาเล่นหลังสาม จน ปาร์ค ฮัง ซอ แก้ไม่ตก ช่วยให้ ทีมชาติไทย คว้าแชมป์อาเซียนสมัยที่ 7 ในหน้าประวัติศาสตร์
และต้องซูฮกยกนิ้วให้ “กัปตันอุ้ม” ธีราทร บุญมาทัน ที่เป็นทุกอย่างให้ทีมชาติไทย เหมาะสมกับตำแหน่ง MVP ด้วยประการทั้งปวง
อีกคนที่ลืมไม่ได้ก็คือ “มาดามแป้ง” นวลพรรณ ล่ำซำ ผู้จัดการทีมใจถึงพึ่งได้ ปลุกขวัญกำลังใจ อัดฉีดรางวัลให้ช้างศึกมีชีวิตชีวา
ตำแหน่งจ้าวอาเซียนตอกย้ำให้เห็นอย่างคมชัดว่า “ช้างศึก” คือเบอร์ 1 ตัวจริงในย่านนี้ ไม่ใช่ เวียดนาม อย่างที่ใครหลายคนพยายามยกฟีฟ่าแรงกิงมาเกทับ
ด้วยศักยภาพของนักเตะไทย ความจริงเราก้าวข้ามอาเซียนมาตั้งนานแล้ว เพียงแต่ยังต่อยอดไปในระดับสูงกว่านี้ไม่สำเร็จ
นี่คือสิ่งที่ สมาคมลูกหนังไทย ต้องไปคิดหาวิธีว่าจะทำอย่างไร ไม่ใช่สะใจแค่ที่ 1 ในอาเซียน ส่วนบอลโลกยังเป็นแค่ความฝันเหมือนเดิม