ทีมชาติไทย เคยเข้าร่วมแข่งขันฟุตบอลรายการ เอเอฟซี เอเชียนคัพ ครั้งแรกเมื่อปี 1972 โดยเป็นเจ้าภาพเอง
ในรอบแรก ไทย อยู่ร่วมกลุ่มกับ อิหร่าน แชมป์เก่า และ อิรัก เราลงแข่งนัดแรกด้วยผลเสมอกับ อิรัก 1-1 โดยได้ประตูตีเสมอจาก ศุภกิจ มีลาภกิจ
นัดที่สอง ทีมชาติไทย ลุ้นเข้ารอบรองฯ ถ้าไม่แพ้เกิน 2 ประตู สุดท้าย ประพนธ์ ตันตริยานนท์ ดาวเด่นของสโมสรราชประชานุเคราะห์ชุดแชมป์ถ้วย ก. และ แชมป์ควีนส์คัพ ปี พ.ศ.2515 ทำคนเดียว 2 ลูกพาไทยขึ้นนำ 2-0
แม้จะต้านแชมป์เก่าไม่ไหวพ่ายไป 2-3 ชนิดถูกยิงรวดใน 10 นาทีสุดท้ายจากแฮตทริกของ อลี ยาบบารี แต่ยังได้เข้ารอบเพราะประตูได้เสีย
ในรอบรองชนะเลิศ ไทย สู้กับ เกาหลีใต้ จนต้องต่อเวลาเพื่อหาทีมเข้ารอบชิงฯ ประพนธ์ ทำประตูให้ไทยขึ้นนำในนาที 98 แต่ถูก เกาหลีใต้ ตีเสมอในนาที 115 แล้วไปแพ้ในการดวลเป้าตัดสิน 1-2
ในนัดชิงอันดับสาม ไทย พบกับ สาธารณรัฐเขมร เกมในเวลาปกติเสมอกันไป 2-2 โดยเราได้ประตูจาก อิฐ นาดอิง (ถ้าสะกดผิดต้องขออภัย ชื่อภาษาอังกฤษคือ Ich Narding) 2 ลูก แล้วชนะจุดโทษ 5-3 คว้าอันดับสามมาครอง
ส่วน อิหร่าน คว้าแชมป์สมัยที่สองด้วยการชนะ เกาหลีใต้ 2-1
นี่คืออันดับที่ดีที่สุดของไทย และ ประพนธ์ ตันตริยานนท์ กลายเป็นนักเตะไทยที่ทำประตูได้มากสุดใน เอเชียนคัพ รอบสุดท้าย ด้วยจำนวน 3 ประตู
ไม่ว่าทีมชาติไทยชุดนั้นจะถูกบางคนด้อยค่าว่าแข่งในบ้าน ทีมใหญ่มาไม่ครบ แข่งกันแค่หกทีม ไม่ชนะทีมใด เขมรยังชนะ ฯลฯ
แต่ทั้งสหพันธ์ฟุตบอลเอเชียก็รับรอง และคอบอลรุ่นนั้นยอมรับ และ ในยุคต่อๆ มาก็ยังไม่สามารถทำได้ดีกว่า
